Blog número tres

Me derde blog. Heb me laatste Spaanse les afgelopen week gehad, dus ik denk dat het tijd wordt om ook wat te vertellen over mijn cursus Spaans. Mijn ´school´ was/is helemaal aan de andere kant van Antigua, dus elke ochtend 20 minuten lopen! Voor de rest was de school helemaal top. Buiten de school staan 2 mannen van het goede leven altijd klaar om een praatje te maken. Binnenin de school is één grote patio met allemaal tafeltjes waar mensen Spaans leren. Verder is het een gezellige bende van allemaal leraren, leerlingen, een paar kantoormensen en een directeur die supercool is. De directeur schreef ook het boek Whatz up Dude, straattaal in het spaans. Vandaar dat tegenwoordig ook de spaanse scheldwoorden opgenomen zijn in mijn woordenschat.

Dan mijn lessen. Mijn maestra was/is Marleny, een gave lerares met wie ik gelukkig goed kan opschieten. De lessen zijn van 8 tot 12 en bestwel intensief. In de afgelopen weken heb ik de 7 meest gebruikte werkwoordsvormen plus een heleboel andere grammatica geleerd. Ik ben nu op het punt gekomen dat ik vooral veel Spaans moet praten om zo me woordenschat uit te breiden...

Dus voor nu, geen Spaanse lessen meer. Nog een maand vrijwilligerswerk in een plaatsje vlakbij Antigua en dan zit mijn Guatemaalse avontuur er al weer op!

Het vrijwilligerswerk doe ik bij de stichting Nuestros Ahijados, een organisatie die zich voornamelijk bezig houdt met de schooling, opvang en voeding van kinderen waarvan de ouders dat niet kunnen betalen. Omdat ik er nog maar 1 dagje werk heb opzitten, kan ik er nog miet heel veel over vertellen. Dat zal ik de volgende keer doen.


In de ´vrije´ tijd is het óf chillen in Antigua of een tripje maken ergens naar toe. Zo ging ik vorige week Zondag naar Santa Lucia de Constumaltengo. 2 uur heen en 2 uur terug met Chicken Buses, wat opzichzelf al helemaal te gek is. Maargoed vlakbij Santa L. heb je stenen beelden (Piedras) waarvan met niet precies weet wat ze betekenen, wie ze gemaakt heeft en laat staan wanneer.. De lonely planet zei dat het mooi was, dus ik op pad. Uiteindelijk heb ik het veld met stenen niet kunnen zien. Te gevaarlijk helaas. Het hele gebied rond Santa L. is een beetje gevaarlijk jammer genoeg. Een pistool/geweer is daar net zoiets als een broek. Je gaat niet naar buiten zonder één... Gelukkig had ik vrienden gemaakt, 5 jongens aan wie ik de weg vroeg.
Het ging ongeveer zo: ´Daar kun je niet heen, muy peligroso.. Daar ook niet, tambien peligroso.. daar tambien.. Kom maar met ons mee, of ga terug met een bus .´ Uiteraard ging ik voor het avontuur! Het groepje bestond uit 1 jongen van ongeveer 25, 2 van mijn leeftijd en 2 van ongeveer 10 jaar oud. De jongens waren op zoek naar eten, 1 van de twee 10- jarigen klom in de hoogste bomen boven de hoogste ravijnen, om zo vruchten te plukken.
Na ongeveer 1.5 uur met ze gechilled te hebben, brachtten ze me naar het museum waar ik toch nog wat van de gekke stenen heb kunnen zien. Achter op een politie pickup truck ben ik terug naar Santa L gekeerd. En vervolgens weer 2 uur in de gave Chicken buses.

Owja.. Afgelopen Zaterdag heb ik met Ruthann en een stuk of 10 Nederlandse mafkezen tot diep in de nacht carnaval gevierd in Guatemala City.

Het foto´s uploaden lukt inmiddels ook. Maar omdat ik vandaag op zo´n trage computer zit, heb ik daar nu even geen zin in. Voor degenen onder jullie die echt niet kunnen wachten: Check me facebook.

Adios amigos