Ben ik weer!

Vanaf nu ga ik het wat beter bijhouden, hoop ik.

Me vorige blog eindigde ik met het natuurreservaat bij Pisco. De volgende stop was Huacacina, dit is een klein plaatsje vol met toeristen. Het is bekend om het sandboarden, snowboarden maar dan in de woestijn! Klinkt heel cool maar valt eigenlijk wel mee. Toen ik daar aankwam had ik voor een paar cent een board gehuurd en ben ik gaan oefenen. Ik was met 2 gasten die elk jaar snowboarden en het langst dat zij konden blijven staan was ongeveer 20 seconden. Ik heb nog nooit gesnowboard, dus ik bakte der helemaal niks van! Een ander minpuntje is dat het zand super super heet is. Dus naar boven lopen is niet alleen vermoeiend maar ook pijnlijk. Het is wel vet om een buggie tour te doen. Je gaat dan in een buggie (soort zandvoertuig) de woestijn in (levensgevaarlijk hoe die mafkezen daar door het zand racen!). De buggie brengt je dan naar de top van de heuvels, zodat je die naar beneden kunt boarden. Omdat boarden zo moeilijk is, gaat bijna iedereen liggend op zijn sandboard naar beneden. Dat is echt supergaaf!

Maargoed, voor de rest was Huacacina niet echt veel aan. Vol met toeristen die tot 3 uur liggen te pitten, dan zich wat gaan vervelen en ´s avonds feesten. Dus na 2 daagjes had ik het wel gezien. Op naar Nazca, waar je de beroemde Nazca Lines hebt. Om deze het beste te bekijken moet je een overflight boeken. Je vliegt dan in een klein vliegtuigje over het gebied met alle mysterieuze figuren in het zand. Ik zat in een vliegtuigje waar in totaal 4 personen konden, inclusief de piloot. Ik had geregeld dat ik voorin kon zitten, naast de piloot. Dat was wel een keer gaaf om in zo´n klein vliegtuigje te zitten. Maargoed, van de lijnen zag je minder dan ik verwacht had en onze piloot vloog een rondje om elk figuur, om vervolgens om te keren en hetzelfde rondje te maken, maar dan de andere kant op. Na een half uurtje had ik het daarmee wel gehad dus dacht mijn maag: laat ik maar even lekker gaan kotsen. Gelukkig hadden ze zakjes!

Nu ben ik in Arequipa met James, craig en bruce.. 3 engelsen die ik ontmoette in de bus. Wij waren namelijk de enige diehards die de goedkoopste bus pakten in plaats van een dure bus met een bed. Arequipa is echt een super stad. Alleen het weer is een beetje minder omdat we vrij hoog zitten. Gister hebben we geraft en morgen gaan we naar de Canon de Colca. De diepste Canon ter wereld waar we als het goed is condors gaan zien.
Ik blijf in Arequipa tot zondag, dan ga ik met een Nederlandse gast naar Puno, aan het Titicacameer. En daarna ga ik op weg naar Cuzco samen met die 3 engelsen en 2 meisjes uit dit hostel.

Ok, dat was hem dan weer. Groeten uit Peru!!

Peru!!

Dag vriendjes en vriendinnetjes!

Het werd wel weer eens tijd voor een blogje, en omdat ik vandaag in een plaatsje ben waar weinig te doen is heb ik daar nu wel even de tijd voor.

Na een erg toffe laatste week, met veel feesten chillen en genieten, ben ik dus in Peru aangekomen. Me vlucht was geniaal, het hele vliegtuig was volgeboekt, maar hans had een hele rij voor zichzelf.. Achter mij zaten 2 nederlandse zusjes, (die de hele reis flink ruzie hebben zitten maken) en in de rij naast mij zaten ook 2 Nederlanders.. De rest van de dagen in Lima zijn we veel als groep opgetrokken. Lima is trouwens niet veel meer dan een cool plein in het centrum en een te gek uitgaansleven.

Daarna vertrok ik naar Pisco, met de bus. De bussen zijn hier een stuk luxer en ruimer dan in Guate (al was het daar ook wel tof om met de bus te reizen). Hier heb je allemaal van die touringbussen die als gewone bus dienen, en dus ook heel goedkoop zijn. De eerste keer met zo´n bus was ook wel een hele ervarng. We waren net een uurtje op weg toen we opeens een keiharde knal hoorden. De chauffeur zat blijkbaar niet op te letten en we hadden iets geraakt. Vanaf dat moment slingerden we, bijna kantelend en rijdend op 2 wielen over de weg. Toen we uiteindelijk weer ´veilig´ op alle wielen stonden, kwam er een ontzettende rooklucht. De bus stond in de fik!
Iedereen kon veilig de bus uit rennen en de meeste bagage was ook gered (al mijn bagage gelukkig ook). Na ongeveer 2 uur wachten in de kokende woestijn kwam er een nieuwe bus en konden we onze reis vervolgen.

Pisco, wat een bruisende stad zou moeten zijn, was niets anders dan puin. anderhalf jaar geleden was het getroffen door een gigantische aardbeving met 800 doden en een ontelbaar aantal gewonden.

Het natuurgebied wat daar in de buurt is, was wel weer heel vet. Het is een woestijn zoals je je een woestijn voorstelt met fantastisch mooie stranden e uitzichten. In de zee zwem je daar tussen de zeeleeuwen en pinguins!

Ok, ik heb nu geen zin meer.. Misschien schrijf ik vandaag nog wel wat meer omdat we hier de hele dag zitten te niksen en kaarten enzo.. Het stadje stelt niks voor, iedereen die hier komt, komt voor de Nazca lines, maar die hebben we vanmorgen al gezien.